Konsantrasyon, modern çağın en değerli ama en çabuk kaybolan becerilerinden biri. Telefon bildirimleri, sosyal medya, e-postalar, düşüncelerimiz… Hepsi dikkatimizi saniyeler içinde çalabiliyor. Bu yazıda, kendi hayatımdan örneklerle konsantrasyon gücümü nasıl artırdığımı, dikkat dağınıklığıyla nasıl başa çıktığımı anlatacağım.
Bu satırları yazmadan önce dışarıdan gelen seslere baktım, sonra telefondaki mesajlara göz attım, ardından “bir kahve yapayım” dedim. Evet, tam da konsantrasyon videosu çekmeden önce bunları yaptım. İronik ama gerçek. Çünkü odaklanma sorunu yaşayan biri olarak, geçmişte aynı döngüyü defalarca yaşadım.
Okulda öğretmenlerim “derse odaklan” diye uyarırdı, evde babam “beni dinlemiyor musun?” derdi, arkadaşlarım ise sohbetlerde kaybolduğum için bana sitem ederdi. Yani çevremdeki herkes benden şikâyetçiydi — ben bile. Sadece derslerde değil, ilişkilerimde bile dikkat dağınıklığı yüzünden kopukluklar yaşamaya başlamıştım.
Yıllar içinde birçok yöntem denedim. Bazıları işe yaramadı, ama bazıları konsantrasyon gücümü gerçekten artırdı. Şu an bu satırları yazarken bile konudan kopmadan anlatabiliyorsam, bunu o egzersizlere borçluyum.
Evet, kulağa basit geliyor ama film izlemek, konsantrasyon antrenmanı haline gelebilir. İlk başta bir filmi baştan sona, dikkatimi dağıtmadan izleyemiyordum. 30. dakikada ya telefona bakıyor, ya ayağa kalkıp başka bir işle uğraşıyordum.
Ama kendimi buna bilinçli olarak maruz bırakmaya başladım. “Bu filmi, sadece izlemek için izliyorum” diyerek, dikkatimi toplamaya çalıştım. Zamanla bu süre 30 dakikadan 2 saate çıktı. Artık tek bir filme odaklanıp sonuna kadar izleyebiliyorum.
Bu egzersiz, beynin odak kasını güçlendiriyor. Film yerine kitap, hobi ya da çalışma da olabilir. Önemli olan, tek bir işe kendini tamamen vermek.
İpucu: YouTube videolarının çoğu artık 10-15 dakika civarında. Çünkü insanların dikkat süresi giderek kısalıyor. Bu yüzden uzun süre bir şeye odaklanmak artık bir “süper güç” sayılıyor.
Ben birisiyle konuşurken, zihnimde sürekli yeni “sekme”ler açılırdı. Karşımdaki kişi bir şey anlatırken bir anda aklıma bambaşka şeyler gelirdi. Bu da beni ana konudan koparırdı.
Zamanla fark ettim ki, bu tıpkı bilgisayara virüs girmesi gibi bir şey. Gereksiz sekmeler açılıyor ve sistem yavaşlıyor. İşte o noktada zihinsel sekmeleri kapatmayı öğrendim.
Nasıl mı?
Karşımda biri konuşurken, anlattıklarını zihnimde görselleştiriyorum. Örneğin, arkadaşım iş yerindeki sorunundan bahsediyorsa, ofis ortamını, masasını, olayı hayal ediyorum.
Alakasız bir düşünce geldiğinde “Bu sekme şu an konuyla alakasız” diyerek onu bilinçli şekilde kapatıyorum.
Bu küçük teknik, konsantrasyonumu inanılmaz güçlendirdi.
Tıpkı kas gibi, zihinsel odak da düzenli pratikle gelişiyor.
Ekstra destek: Düzenli uyku ve dijital detoks da konsantrasyonu ciddi şekilde artırır. Uykusuz bir beyin odaklanamaz. Ayrıca günde en az 1-2 saat telefonu bir kenara bırakmak bile fark yaratır.
Konsantrasyon sadece dış uyaranlarla değil, duygusal yüklerle de bozulur. Stres, kaygı, moral bozukluğu gibi duygular beynin odağını tüketir.
Burada amaç “her şeyi boşver” demek değil. Olumsuzlukları bastırmak yerine, onlara saplanmadan geçip gitmelerine izin vermek. Yani duygusal bataklığa saplanmamak.
Kötü hissedebiliriz, moralimiz bozulabilir ama yine de kendimize “devam ediyorum” demek büyük fark yaratıyor. Bu fark, zihnin toparlanmasını sağlıyor.
Konsantrasyon bir doğuştan yetenek değil, geliştirilebilir bir beceridir.
Film izleme egzersiziyle, zihinsel sekmeleri kapatma pratiğiyle ve duygusal farkındalıkla bu beceri zamanla güçlenir.
Eğer bu yöntemleri denersen ve işe yaradığını fark edersen, deneyimini paylaş — çünkü başkaları için de ilham olabilir.
Unutma, konsantrasyon sadece işte, derste ya da kitapta değil; hayatın her alanında seni daha huzurlu, üretken ve dengeli biri yapar.
